… en probeert dat te terug te brengen naar maar één kast i.p.v. een mega grote hangkast, een legkast, 3 grote plastic bewaarboxen op wieltjes en een “schoenenkast”. Dat was de opdracht die ik mezelf gesteld had gisteren. Die boxen zitten deels vol met te grote kleding uit de tijd dat ik ook iets groter was, da’s nu al een paar jaar terug dus ik denk dat het wel veilig is om die weg te doen.
Wat zijn eigenlijk goede criteria als je zo’n opruimactie begint? Ik ben natuurlijk al een tijdje de Tiny House Movement aan het volgen en de verhalen van mensen aan het lezen die de stap al genomen hebben, en er zijn inderdaad best nuttige tips te vinden:
- wordt je er blij van: neem elk artikel, kledingstuk in je handen en voel maar eens, wordt je er blij van? Of past het eigenlijk niet goed? Past het eigenlijk niet bij jou? Zitten er gaten in, is het versleten, missen er knopen? Alleen als je er echt blij van wordt mag je het houden. Ok dat is wat moeilijker te bepalen voor basics, maar daar heb je denk ik ook minder moeite mee om te bepalen wat je echt nodig hebt en wat wel weg kan
- heb je het langer dan een jaar niet gedragen? Weg er mee
- kun je iemand anders er blij mee maken? Soms wil je iets niet weg doen tot je beseft dat iemand anders er waarschijnlijk veel gelukkiger mee is
Als je nog twijfelgevallen over houdt, doe ze in een doos of plastic box en zet ze weg (als je nog even de tijd hebt) en als je ze dan na ze een paar maanden nog niet hebt gebruikt, dan weet je het wel zeker.
Goed; ik heb inmiddels een stapel voor de verkoop, rommelmarkt etc., een stapel voor Dorcas en een klein stapeltje voor de grijze bak. Wat een hoop kleren… wat een geld.. en er zitten dingen bij die ik echt nog nooit gedragen heb. Wat een verspilling. Het ruimt wel lekker op in de kast en het valt me eigenlijk best mee, ik kan vrij moeiteloos afscheid nemen van de meeste dingen. Zelfs het mooie tijdloze jurkje dat ik op 21-jarige leeftijd heb gekocht en al jaren in de kast heb hangen in de hoop er ooit weer in te passen gaat weg. Ik pas er in, hij gaat dicht hoor, maar om nou te zeggen dat het charmant staat…nee. Ik voel me net een rolmops. Dus met een illusie armer maar een gevoel van vrijheid rijker beland het jurkje op de verkoop stapel.
Dan schoenen, tja ik ben niet anders dan de meeste vrouwen denk ik, ik heb er zeker 25 paar. En vandaag kan ik dat nog niet terug brengen naar 5 á 6, maar er gaan er wel 7 op de schop. Ach het is immers nog lang niet zo ver en ik heb goed m’n best gedaan met de kleding ;) Als alles weer opgeruimd is en de kleding naar Dorcas gebracht is ben ik toch een beetje trots op mezelf. Het begin is er en ik denk dat het een enorme bevrijding zal zijn, een heel proces dat wel, maar iets dat goed voor me zal zijn.
Het voelt heerlijk mezelf te ontdoen van mijn kleding. Twee paar van beddengoed, één op bed, één in de kast. En zo met alles. Drie paar schoenen, 7 paar sokken en 7 stuks ondergoed. Het is een fijne bezigheid om op te schonen. Het geeft rust. Het geeft ruimte. En ik kan er mijn yoga diepgang mee geven omdat ik mijn ‘aparigraha’ (bezitsdrang) aanpak. Nu mijn boeken nog.