Afgelopen maandag stond er een groot artikel in de NRC Next over de Tiny House Movement in Nederland. Mocht je het gemist hebben, je kunt het artikel hier vinden:
En de boel ontplofte zo’n beetje! Telefoontjes, Facebook berichten, honderden nieuwe volgers op de Tiny House Nederland pagina, aanvragen voor interviews… Het is gewoon een beetje onwerkelijk. Zo veel interesse, dat had ik nooit kunnen bedenken. Fantastisch natuurlijk! Het is een signaal dat bevestigd wat ik al langer vermoed, dat we klaar zijn voor een nieuwe manier van wonen en leven. Veruit de meerderheid van de reacties is positief, een enkeling begrijpt er niets van en denkt dat ik vreselijk spijt zal krijgen van mijn beslissing de ‘luxe’ achter te laten en er te licht over denk.
Ik ben een optimist, als je me niet kent zou ik onbezonnen en naïef op je over kunnen komen. Maar laat me je gerust stellen, niets is minder waar. Ik denk vaak en diep na over dingen. Ik heb ook al een aardig tijdje na kunnen denken over dit plan van mij, een Tiny House te laten bouwen om in te wonen en besloten dat ik er voor ga. Het levert me namelijk meer voordelen op dan nadelen, is mijn conclusie. Natuurlijk gaan er soms ook gedachten door mijn hoofd van twijfel en onzekerheid. Wat als ik nu straks midden in de nacht m’n bed uit moet om een blok hout op de kachel te gooien en het een ijskast is in mijn huisje als ik thuiskom uit m’n werk?
Het gaat straks gerust wel eens voorkomen dat ik met weemoed terug zal denken aan mijn wasdroger, afwasmachine en cv ketel. Ik schat in dat het momenten zullen zijn en ik het grootste deel van de tijd met veel plezier zal wonen, in toenemende vrijheid. Ik ken mezelf inmiddels een beetje en weet waar ik waarde aan hecht. Mijn thuis is heel belangrijk, maar de afmeting heeft er niet zo veel mee te maken. Hoeveel heb je nodig om gelukkig te zijn? De Tiny House Movement draait voor mij om de vrijheid hebben om je hart te volgen, de nadruk leggen op ervaringen in plaats van spullen en je steentje bijdragen aan een aarde die het waard is om doorgegeven te worden. Ik heb heel wat in te halen wat dat laatste betreft.
En ik denk maar zo: waar zou ik nu het meeste spijt van hebben, als ik over een jaar of 40 (hoop ik) op mijn sterfbed lig? Dat ik een risico genomen heb en daar ontzettend van gegroeid ben, of dat ik voor veiligheid gekozen heb maar altijd met een steek in mijn hart, wetende dat ik meer had kunnen doen met mijn leven. Angst voor het onbekende is nooit een goede raadgever. Ik heb in een jaar tijd al zoveel meegemaakt, geleerd, mooie mensen ontmoet, dat het ’t nu al allemaal waard is geweest.
Denk je er ook over na om de stap te nemen en een Tiny House droom te verwezenlijken? Zoals ik in ‘Pionieren’ al schreef, het vergt een behoorlijke dosis initiatief, onderzoek, creativiteit en zelfredzaamheid van je. En geld, het is niet gratis. Maar als het jouw pad is en diep in je hart weet je dat wel denk ik, ga er dan voor! Wat heb je nu echt te verliezen?
Geef een antwoord