Soms heb je wel eens zo’n dag, al schijnt de zon en is het stralend mooi weer, dat je gewoon niet in je hummetje bent. Vandaag heb ik zo’n dag. Het ‘de wereld is tegen me’ gevoel, dat je het liefst in bed wil kruipen terwijl je nog zo veel te doen heb. Ik weet gelukkig dat het maar een moment is hoor, kwestie van te weinig slaap en een enkele kritische reactie op Facebook. Dan krijg ik het gevoel dat ik me moet verdedigen en dat hoeft natuurlijk helemaal niet. En schuldgevoel, over dat er nog zoveel mailtjes van lieve enthousiaste mensen beantwoord moeten worden. Sorry mensen, het lukt gewoon even niet. Er komt zoveel op me af: ik werk 34 uur per week, doe veel voor Tiny House Nederland, organiseer van alles voor de bouw van mijn huisje, schrijf artikelen, geef interviews en presentaties en probeer ook nog soort van een sociaal leven te leiden ;) Dus als ik niet meteen reageer, hoop ik dat je er begrip voor hebt. Het gaat gewoon niet allemaal hoe graag ik het ook zou willen.
En dan zit er ook nog een kat klaaglijk te mauwen dat hij naar buiten wil, maar dat mag hij niet. Dit is Toby, een zwervertje die ik sinds deze week geadopteerd heb. Hij loopt al heel lang rond in de buurt, jaren zelfs, maar heeft geen baasje. Althans dat dacht ik maar zeker wist ik het niet. Hij kwam al tijden door het kattenluikje naar binnen om te eten en de laatste tijd sliep hij ’s nachts op de bank. Tja, dacht ik: je bent welkom hoor, maar straks ga ik verhuizen en waar moet je dan heen? Ik heb de dierenambulance gebeld en ze hebben hem nagekeken: een ongecastreerde ongechipte kater. Ik heb briefjes in de buurt opgehangen of de eigenaar me wilde bellen, waarop een buurvrouw me vertelde dat hij van haar bovenbuurvrouw was maar ze ‘wilde hem niet meer’ en is inmiddels verhuist. Het beestje had nog even bij een andere buur gewoond maar dat ging ook niet goed, hij zwerft dus al jaren rond. Nou dan is het klaar ook hoor, dan neem ik ‘m onder m’n hoede. Drie katten is echt mijn limiet en zo moet het schijnbaar ook zijn. Als er een kat wegvalt komt er op de een of andere manier niet lang daarna weer eentje aanlopen.
Toby is nu gecastreerd en gechipt, ontvlooid en ontwormt, en zit veilig boven in de lege studeerkamer met een schone kattenbak, eten en drinken en een Feliway feromonenverdamper om hem een beetje op z’n gemak te stellen. Maar het is een buitenkat, en helemaal nu het mooi weer is vindt hij het maar niks binnen. Klaaglijk zit hij te janken. Af en toe komt hij naar beneden en kijkt me echt aan met zo’n blik van: mens wat doe je me aan. Oh wat vind ik dit moeilijk.. Maar hij moet leren dat hij nu hier zijn thuis heeft, en wennen aan Jack, Hella en mij. Hij gaat gelukkig op de bak, maar heeft wel eerst nog even een keurig zijn territorium afgebakend op mijn bed :( Mijn dekbed ligt nu dus in de zon te drogen, wat een vreselijke lucht was dat! Ik zal hem wel naar de stomerij moeten brengen vrees ik. Dus dat helpt mijn stemming ook niet echt!
Nou ja, morgen is weer een nieuwe dag en dan is alles weer anders. Ik hoop dat jullie een heerlijke dag hebben vandaag en goed van het mooie weer genieten. Binnenkort weer vrolijke berichten hoor, beloofd! ;) En als je de vorderingen in de bouw van mijn huisje wilt zien, dan kun je die op deze pagina vinden, inclusief het onwijs leuke filmpje dat Koen laatst gemaakt heeft. Enjoy!
Geef een reactie