De term burn-out hoor je vaak tegenwoordig. Iedereen is moe, zo lijkt het wel. Ook ik zat op het randje en moest even hard op de rem trappen voor mezelf. Niet heel verwonderlijk, het afgelopen jaar is gewoon crazy geweest. Fantastisch, maar wat een gekkenhuis. Met een duidelijk doel voor ogen ging ik als de gesmeerde bliksem er op af, pas toen dat doel behaald was had ik tijd om even in te storten. Het ging ook echt niet meer, m’n hoofd wilde gewoonweg niet meer functioneren. De afgelopen maand heb ik rust genomen en dat heeft me veel goed gedaan. Geen tijd achter de pc doorbrengen maar in de buitenlucht. Tuinieren, studderen rondom m’n huisje, genieten van alle nieuwe ervaringen en lekker op m’n kont zitten met een goed boek. Nu besef ik hoeveel ik gedaan heb, en dat het zo niet meer kan. Dat ik het zo niet meer wil, gekluisterd aan mijn mobieltje om maar van alles op de hoogte proberen te blijven van wat er in de Tiny House movement gebeurt. Het gaat toch wel verder, ik hoef het echt niet allemaal in de gaten te houden. En er speelde toch ook weer een ego dingetje he? ‘Maar wat als ik me nu terug trek, dan kom ik er straks niet meer in, dan tel ik niet meer mee!’ Lastig toch zo’n ego.
Het is een uitdaging om vertrouwen te hebben dat de juiste dingen voor jou toch wel op je pad komen, om je hart te blijven volgen in plaats van waar proberen te maken wat jij denkt dat anderen van jou verwachten. Maar dat is wel een van de wijze levenslessen die ik te leren heb denk ik, dus ik ga serieus proberen zo wijs te zijn. Niet meer op alles ja zeggen, niet meer wanhopig proberen bij te blijven en elk mailtje te beantwoorden, naar mezelf luisteren en vooral veel genieten van mijn heerlijke huis en woonplekje. Naar buiten, handen in de aarde, de kippen voeren, nieuwe recepten uitproberen, van dattum. Want dat is toch eigenlijk waarvoor ik dit avontuur ben aangegaan, om fijn te kunnen wonen en de vrijheid te hebben om te doen waar mijn hart blij van wordt? Terug naar de eenvoud dus. Gelukkig wordt ik ook blij van bloggen, schrijven is echt iets wat moeiteloos voor me is en ik leuk vind. En misschien is dat zoals Lena van der Wal zegt op dit moment wel mijn belangrijkste bijdrage aan de Tiny House movement: over mijn ervaringen vertellen. De alledaagse dingen, de ontwikkelingen hier in Alkmaar, hoe alle techniek functioneert (oh dear, zeg ik dat nu echt? Moet ze er toch weer aan geloven, deze techni-beet ;). Dus maak je geen zorgen, dat blijf ik doen!
Gisteren werd het eindgesprek gefilmd voor het tv programma ‘Je eigen droomhuis’. Vanaf februari is het team van Helder tv regelmatig komen filmen bij de bouw, om het proces vast te leggen voor een 45 minuten durende aflevering van het SBS6 programma. Inmiddels zijn ze dus een beetje oude bekenden en het is altijd weer leuk om ze te zien. Best een beetje gek om Roos en Marjolein nu voor het laatst over ‘quootjes’ en andere tv termen te horen praten. Ik ben zo ontzettend benieuwd naar het eindresultaat, maar moet helaas net als iedereen wachten tot de uitzending, waarschijnlijk pas in september. Wat was dit een toffe kans om de hele bouw van mijn huisje vast te laten leggen door pro’s! Marlayne Sahupala kwam het eindgesprek doen en was helemaal weg van mijn huisje. Vanzelfsprekend ;)
Helaas zat het weer niet zo mee, het was een grijze dag met een paar fikse buien. Jammer jammer jammer, mijn huisje ziet er nóg zo veel leuker uit als de zon schijnt! Die brak gelukkig wel op tijd door voor de barbecue, die ik later die dag had georganiseerd als afsluiting van het bouwproject. Het team van Walden (Lena en Laurens van der Wal, Vincent Höfte) en Dimka Wentzel kwamen lekker eten om het wonderschone eindresultaat van onze gezamenlijke krachtinspanning te vieren. Wat een heerlijke avond met vrienden, wat was het leuk om ze mijn huisje nog eens te laten zien zoals het nu is. Bewoond, met mijn spulletjes er in, katten op bed, keuken in gebruik.
En heerlijk kletsen over wat er in ieders leven gaande is. De crew van Walden is druk met studie en werk, Dimka is lekker bezig aan zijn volgende Tiny en zit tot volgend voorjaar vol met opdrachten. Verslag van de prijsuitreiking van de BouwEXPO Tiny Housing Almere en het Bouwlab Nijmegen, er gebeurt zo veel! Nederland zou best eens Amerika in kunnen halen in de Tiny House movement denkt Lena, wat innovatie betreft in ieder geval. Ik ben het met haar eens, we zijn goed bezig. Maar zoals Laurens zegt, we moeten wel blijven waken dat de filosofie niet ondergesneeuwd wordt door winstbejag, ook daarmee ben ik het hartgrondig eens. Tiny House Nederland houd een oogje in het zeil en gelukkig zijn er genoeg mensen die met ons mee waken. Wat een bijzondere tijden!
Geef een reactie