In februari 2015 besloot ik dat ik in een Tiny House wilde wonen en het maakte me niet uit dat het nog een onbekend fenomeen was in Nederland, ik ging er voor. Dit was het gewoon voor mij; het plaatje klopte van alle kanten en mijn hart ging er van zingen. De eerste stappen op dat avontuurlijke pad verliepen voorzichtig maar enthousiast en hoewel ik best hier en daar een zijstapje moest maken, mijn doel heb ik bereikt. Sinds eind mei dit jaar woon ik in mijn Tiny House in Nederland! Nou ja, de rest weten jullie natuurlijk. Sommigen hebben mijn avonturen gevolgd vanaf het begin en me elke stap van de weg aangemoedigd, waarvoor ik zo ontzettend dankbaar ben. Dankjewel!!
Ik had van te voren nooit durven dromen dat mijn avontuur zo groot zou worden, best wel grappig als je naar de naam van mijn blog kijkt. ;) Dat mijn verhaal zo veel mensen aan zou spreken en dat de media er zo in geïnteresseerd zou zijn? Geen flauw benul. Dat ik een landelijke stichting op zou richten met een aantal andere bevlogen Tiny House liefhebbers? Nooit gedacht. En dat ik stad en land af zou reizen om te vertellen over de Tiny House movement, mensen te enthousiasmeren en zelfs workshops zou gaan geven? Haha no way! Maar way, het gebeurt gewoon. En ik vind het fantastisch leuk!
En nu is het tijd voor de volgende stap, stilstand is achteruitgang zeggen ze maar daarvoor hoef ik voorlopig niet bang te zijn denk ik. Deze stap is echt wel weer een hele grote voor me, per 1 november stopt mijn baan in het klinisch onderzoek en ga ik me volledig inzetten voor de Tiny House movement! Met ‘Marjolein in het klein’, mijn bedrijf dat ik begin dit jaar gestart ben en voor Stichting Tiny House Nederland. Of ik mijn brood er mee kan verdienen? Daar ga ik gewoon keihard voor werken. Door het geven van lezingen, workshops, verslaglegging en projectleiding van Tiny House gerelateerde evenementen en projecten, (persoonlijk) advies en informatie aan organisaties maar ook aan mensen die een Tiny House droom hebben en de volgende stap willen zetten, noem maar op. En en natuurlijk blijf ik lekker door bloggen over mijn avonturen. Wat een zevenmijlsstap! Ik vind het rete-spannend, dat mag je best weten. Maar ik volg mijn hart dus het kan niet anders dan goed komen. Hard werken doe ik al en daar ben ik ook niet bang voor, ik heb de laatste tijd twee banen en het wordt ook wel tijd dat daar een eind aan komt. Ik ga gewoon van mijn passie mijn werk maken, hoe bijzonder is dat!
Tjonge, voor mezelf werken, als zelfstandig ondernemer. Als je me dat vroeger verteld zou hebben zou ik je vierkant uitgelachen hebben. Zo zie je maar weer, je weet nooit wat er op je pad komt. Ik hoop dat jullie, lieve lezers, me ook in dit avontuur willen aanmoedigen en steunen. Het zou fijn zijn als je aan me wilt denken als je iets ter oren komt waar ik mogelijk een taak in kan hebben. Vraag je gemeente of ze een Tiny House informatie avond willen organiseren, ik verzorg heel graag een lezing samen met Monique. Of blijf alleen mijn blogs lezen en stuur me af en toe een lief berichtje :)
Als je meer wilt weten over de diensten die ik aanbied, neem dan eens een kijkje op deze pagina of mijn LinkedIn profiel.
Maandag 31 oktober is het zover, dan lever ik mijn laptop in en neem ik afscheid van mijn collega’s. Ik heb 8 jaar bij dit bedrijf gewerkt en er heel veel geleerd. Hoewel ik echt sta te springen om deze nieuwe fase in te gaan is het toch een beetje een bitterzoet afscheid, het einde van een tijdperk. Dat mag ook best, het zou niet goed zijn als het alleen maar een opluchting zou zijn. Hartelijk bedankt lieve collega’s, voor de mooie tijden! Het was toch hartstikke leuk om op je verjaardag op het werk aan te komen bij een versierde werkplek, bijvoorbeeld. Ik zal jullie missen maar jullie zijn niet ver, kom nog eens langs! :)
Geef een reactie