Yep, ik kan er weer een jaartje bijschrijven vandaag. Maar liefst 42 zomers jong! ‘En, spelende vrouw wat heb je nou geleerd?’ (dat is een ‘De grote meneer cactus show’ referentie, mocht je het je afvragen ;) Dat is een goede vraag. Laat ik daar eens over mijmeren..
1 hoe meer je leert hoe meer je er achter komt dat je nog zoveel te leren hebt
Dat is een cliché, maar ook een waarheid als een koe. Ik heb onwijs veel geleerd de afgelopen jaren maar er blijven altijd vragen onbeantwoord, en er reizen ook altijd weer nieuwe vragen op. En sommige vragen zijn continue in beweging. ‘Wat wil ik nu eigenlijk bereiken in het leven?’ is er bijvoorbeeld zo eentje. Daar zat ik gisteren weer eens over te puzzelen. Ik had een jaar terug voor mezelf opgeschreven wie ik wil zijn, wat ik wil bereiken en hoe ik dat dacht te gaan doen. Gisteren pakte ik dat documentje er weer eens bij en ontdekte ik dat ik sommige dingen al bereikt had, tot mijn verbazing en plezier, en andere niet meer zo belangrijk vond. Naarmate we groeien in onze ontwikkeling veranderen onze wensen en behoeftes. En met de jaren wordt het plaatje van wie je bent en wat je wilt ook meestal scherper. Het is goed om zo’n document te maken voor jezelf denk ik, en die af en toe bij te stellen.

2 ik ben nooit 100% tevreden over mezelf
Als ik nu terugdenk aan wie ik 20 jaar geleden was, dan wilde ik dat ik even terug kon gaan in de tijd en mezelf een hart onder de riem kon steken. ‘Het komt wel goed, je bent prima zoals je bent’. Maar tegelijkertijd ben ik nog steeds harder naar mezelf toe dan ik naar vrienden zou zijn en maak ik het mezelf soms erg lastig door veel te veel van mezelf te eisen. Dat blijft een leerpuntje dus. Soms kan ik ook heel trots op mezelf zijn hoor, gelukkig. Maar oh die interne criticus, wat kan die toch een hardnekkig ettertje zijn. ‘Je bent te dik, stop nou toch eens met roken zwakkeling, je bent niet goed genoeg, wie denk je wel dat je bent’. Ken je dat? We blijven een ‘work in progress’.
3 ik heb veel om dankbaar voor te zijn
Tegelijkertijd besef ik iedere dag meer hoeveel ik heb om dankbaar voor te zijn. Mijn ouders leven nog. Wanneer ik honger heb kan ik eten, wanner ik dorst heb kan ik drinken. Mijn basisbehoeftes zijn vervuld en ik heb geld om te kopen wat ik echt nodig heb. Ik heb lieve vrienden, familie, zelfs een beetje fans (!) om me heen. Dat laatste vind ik echt wonderlijk. Ik heb de kans gekregen om mijn droom te volgen en mijn passie gevonden, waarmee ik nog anderen mag inspireren ook. Wat een rijkdom is dat! Zo kan ik nog wel even doorgaan en dat is best wel goed om me te realiseren.

4 je neemt jezelf overal mee naar toe en geld is niet de oplossing
Soms denken we: als ik dat maar bereik, of dat maar heb, dan is alles beter. Om er vervolgens achter te komen dat we dan nog steeds met onze valkuilen en tekortkomingen te maken hebben, zij het in een andere omgeving. Als er iets is dat je niet leuk vindt aan jezelf, dan is het enige dat helpt: om daar eens een vergrootglas op te zetten en er mee aan de slag te gaan. Vroeger dacht ik altijd: ‘kom nu eens op met de staatsloterij, wat zou mijn leven dan veel toffer worden!’ Nu denk ik dat ik mezelf heel veel kansen tot groeien zou ontnemen als ik plotsklaps heel rijk zou worden. Want zeg nu zelf, als je alles kunt kopen wat je hartje begeert, dan hoef je nergens meer echt moeite voor te doen. En als je dan mensen om je heen hebt waar de communicatie wat moeilijk mee verloopt, dan pak je je boeltje op en ga je, net zo makkelijk. Maar leer je nooit beter communiceren. Dus ja, ik begrijp beter hoe het werkt. Maar dat neemt niet weg dat ik soms nog steeds bid om die hoofdprijs in de staatsloterij hoor ;)
5 je kunt kiezen waar je aandacht aan geeft
Deze begin ik te leren maar ik moet mezelf er toch regelmatig aan herinneren. Je kunt er voor kiezen om het nieuws te kijken en je op te winden over van alles wat buiten je macht ligt. Of je kunt er voor kiezen dat niet te doen. Je kunt er voor kiezen aandacht te besteden aan negatieve reacties van anderen, of niet.. Zo simpel is het niet altijd natuurlijk, maar je kunt het wel oefenen om je aandacht op andere zaken te leggen als je ergens last van hebt. Je realiseren dat je de keuze hebt helpt al. Ik besef me meer en meer dat het ’t meest zin heeft om mijn aandacht te vestigen op dat waar ik invloed op kan uitoefenen. Mijn ‘circle of influence’ zeg maar. Daar kan ik het verschil maken, daarbuiten niet. Dat wil niet zeggen dat ik me niet kan inzetten voor een groter goed, door bijvoorbeeld een brief te sturen naar een minister om te laten weten dat ik het niet ok vind dat ze glyfosaat weer willen toelaten in Europa. Sommige dingen zijn het waard om voor te strijden en ik geloof dat we dat vaker moeten doen. Maar dat is wat anders denk ik, dat zijn kleine acties ondernemen die toch, als we dat met z’n allen doen, verschil kunnen maken. Je druk maken om iets en er vervolgens niets mee doen, dat is zinloos. Ook daar kun je een keuze maken.

6 Tiny Living past bij mij
Ik hou van mijn huis, van mijn omgeving, van de manier van leven, ja dit past me als een maatpak. Nu nog een fijne community met meerdere Tiny Houses en hun bewoners, wat ook weer zijn uitdagingen zal geven maar die kan ik hebben. Zal het dit jaar gaan gebeuren? Het zal toch wel? Ja, ik kies er gewoon voor om dat te geloven.

Ik ben vandaag dan wel jarig, maar ik heb mijn feestje stiekem al gevierd op 3 juni. Ik gaf een ‘een jaar in een Tiny House’ feestje en dat was tegelijkertijd ook mijn verjaardagsfeestje. Het was prachtig weer voor een tuinfeest, ik heb dan wel weer de mazzel dat ik in juni jarig ben! Dus vandaag wordt een gewone dag voor me, maar toch blijf ik het altijd iets bijzonders vinden: jarig zijn. Op naar een opwindend nieuw levensjaar! Wat zal het me allemaal brengen? ????
Alle prachtige foto’s behalve de laatste zijn van Alexander Sanchez, Pictorista
Geef een reactie