De kracht van delen

Ik ben wat je zou kunnen noemen een sociale einzelgänger. Ik kan heel goed alleen zijn en ik heb tijd alleen nodig om op te laden. Dat is mijn comfortzone en meteen ook een beetje mijn valkuil. Want als ik niet lekker in mijn velletje zit dan ga ik cocoonen, alleen thuis zitten. Hooguit twee dagen alleen kan ik verdragen, maar dan wil ik weer mensen om me heen. Gezelligheid, warmte, delen met elkaar. Gelukkig komt wijsheid met de jaren en weet ik nu wat ik daaraan moet doen: mensen opzoeken die me lief zijn! En dat gaat me steeds makkelijker af.

Mensen opzoeken die je lief zijn gaat natuurlijk ook een stuk makkelijker als ze dichtbij wonen. Sinds ik in Alkmaar woon heb ik een netwerk van toppers opgebouwd, powervrouwen en mannen die vanuit passie projecten ontwikkelen die de samenleving écht beter maken. Het is fantastisch om te zien hoeveel er gebeurd hier in de kaasstad door deze mensen, op het gebied van duurzaamheid en sociale gelijkheid. Enkele van deze prachtige mensen mag ik tot mijn vrienden rekenen en daar ben ik rete-trots op. Daarnaast heb ik nog tal van lieve vrienden die ik al kende voordat ik in mijn Tiny House woonde en die ik ook nog regelmatig spreek. Niet zoveel als ik soms zou willen, maar ze zijn toch nog in mijn leven en ook daar ben ik dankbaar voor. Af en toe organiseer ik een ‘drinks on the porch’ avondje en nodig ik iedereen uit, wie komt die komt en het is lekker casual. Iedereen neemt zelf wat te drinken mee en ik regel wat hapjes. Ik vind het prachtig om te zien wat een uiteenlopende types mensen er dan op mijn veranda en rond mijn houtkacheltje zitten en hoe dat toch ongelofelijk goed samen gaat en inspirerende discussies oplevert.

Afgelopen vrijdag had ik een mini-drinks on the porch, met drie hele bijzondere ondernemende vrouwen uit mijn Alkmaarse netwerk die ik stuk voor stuk bewonder: Nicolette de Wandeler van Meo Werkt en Tijd voor Techniek van Fablab de Kaasfabriek, Chris Vijn die o.a. de Tegenlicht Meet-Ups in Alkmaar organiseert en Nanda van der Ham van El Kombi SUP die met groepen al SUP’end plastic uit de grachten vist. We moesten nodig eens bijkletsen onder het genot van een biertje. Je weet als je mijn blogs vaker leest misschien wel dat ik wat worstel nu en dan, en ik had behoefte aan wat steun, wijsheid en feedback van deze vrouwen. Terugkijkend op die avond besef ik me weer hoe belangrijk dat is: het delen van ervaringen met elkaar. Open en eerlijk zijn over je worstelingen en onzekerheden en zelfs (of júist!) de dingen waar je niet zo trots op bent met elkaar delen. Dat is zo waardevol, want vaak denken we dat we de enige zijn die met issues zit maar niets is minder waar. En het helpt dan om een andere visie te horen, een frisse blik op de situatie. Maar ook om soortgelijke ervaringen van anderen te horen of juist hele andere issues waar vrienden mee zitten. We zijn niet alleen en delen is de sleutel naar het oplossen van problemen en het accepteren van onze onvolmaaktheden.  We hadden alle vier daarnaast een heerlijke avond waarbij we ook heerlijk hebben gelachen, corny 80’s nummers hebben geluisterd en meegezongen en nu zitten we met een ‘huppelkuttenclub’ app-groep en een van de leden denkt erover een blog te beginnen over ons cluppie. Ach ja.. ;)

Maar nog dichter bij huis heb ik nu ook een heel fijn netwerk: mijn buurtjes en toekomstige buurtjes van Tiny House Alkmaar. Afgelopen zaterdag hadden we een tweede klusdag om de helofytenfilters van Marloes en Lan aan te leggen. Het was een bereklus, maar vele handen maken lichter werk en Marloes en Lan waren dolblij met onze hulp. Het was zo gezellig! Zo gemoedelijk, het past zo fijn deze mensen bij elkaar. Na het werk was het tijd voor een biertje en barbecue en het was een heerlijke avond. Natuurlijk hielp het bizar warme oktoberweer wel mee, al maak ik me daar toch ook best zorgen over. Ik ben in ieder geval bar bloid met mijn buurtjes, om het maar eens op zijn Westfries te zeggen. We maken hier makkelijker contact met elkaar. Geen schuttingen, veel buiten zijn, dingen delen als een gezamenlijke berging en het aanleggen van een gezamenlijke tuin helpen daarbij. We lopen de deur niet bij elkaar plat maar het gaat gewoon heel vanzelfsprekend. Ik vind het heerlijk. Natuurlijk had alleen wonen ook best wat, dat was helemaal niet zo erg voor een tijdje. Maar dit is waar ik voor geknokt heb en dit is gelukkig ook echt wat ik fijner vind: wonen in een postzegelbuurtje met gelijkgestemde mensen. Jong en oud door elkaar. Nu ben ik de oudste, dat was niet helemaal onderdeel van het plan, maar dat moet ik dan maar voor accepteren :P

Wat ook zo fijn is, dat ik nu bij mijn buurtjes terecht kan als ik een probleem heb met mijn waterpomp! Afgelopen week was het weer zo ver. Door een defect aan de pomp was mijn hele watertank leeggepompt. De koppeling was afgebroken omdat de pomp ongemerkt te lang aan had gestaan en mijn volle tank was helemaal leeg. Potverdorie, en voorlopig gaat het niet regenen! Mijn buurvrouw Marloes zei meteen: ‘ik heb zat water dus kom maar halen hoor!’. Van Nicolette mag ik douchen wanneer ik wil en bij mijn ouders kan ik een wasje doen en een jerrycan water halen. Zo overleef ik de droge periode best wel weer. Boy heeft de koppeling van de pomp gefixt en nu is het wachten op regen. Wat zou ik zonder jullie moeten, lieverds! Dankjewel!

Ik weet dat ik een gezegend mens ben en zoveel heb om dankbaar voor te zijn. Het zit een beetje in mijn aard om altijd naar de horizon te kijken, naar wat er nog meer en beter kan. Vooral als het om mijzelf gaat, wat kan ik verbeteren. Gelukkig kan ik ook af en toe kijken naar mijn leven en me verwonderen over al die rijkdom, die niet in spullen of een groot huis zit maar in de prachtige groene plek waar ik woon en de mensen met wie ik leef. Dat is puur goud. Dat is waar het om gaat in het leven. Ik vind het heerlijk om dat hier met jullie te kunnen delen en ik wens je hetzelfde toe. Vergeet niet om te delen met elkaar. Daar wordt je een rijker mens van!