Elvis has left the building

Voor wie mijn blog al wat langer volgt is Elvis de muskus eend geen onbekende. Hij is zo’n twee jaar terug aan komen waaien en nooit meer weggegaan. Al mocht hij gaan en staan waar hij wilde, bij mij kreeg hij eten en gezelschap van de kipjes en dat vond hij wel gezellig en gemakkelijk denk ik. Maar helaas, hij werd de laatste tijd steeds dominanter en agressiever naar de kippen toe. Het werd zo erg dat ik een moeilijke beslissing moest maken. Afgelopen zondag heb ik Elvis naar zijn nieuwe thuis gebracht waar hij een hemels plekje heeft totdat hij de eeuwige grasvelden opzoekt.

Elvis had oorspronkelijk twee vrouwtjes toen hij bij mij kwam. Die zijn een voor een verdwenen. Aangereden of door een roofdier gepakt, ik weet het niet. Sinds halverwege vorig jaar was alleen Elvis nog overgebleven en trok hij steeds vaker met mijn kippen op. Het was best een koddig gezicht, de ‘gang’ die over het terrein scharrelde. Het ging ook prima samen. Maar een woerd alleen dat is toch niet natuurlijk en Elvis begon zich steeds meer als een kip te gedragen. Hij zwom bijna nooit meer en hij begon steeds vaker agressief te worden naar de kippen toe. Vooral Goldie Haan moest het daarbij ontgelden, Elvis zat hem constant achterna. Toen hij ook nog eens mijn arme Brahma hen Bettie probeerde te bespringen wist ik het: dit kan zo niet langer. Elvis heeft een of meer vrouwtjes nodig! Ik heb overwogen er een koppel vrouwtjes voor hem bij te zoeken, maar dat zou betekenen dat ik een omheining zou moeten maken zodat die in het begin als ze hier net zouden zijn niet weg konden vliegen. Een heel gedoe, maar ook nog meer ‘opstallen’ rond het huis. Ook al zou dat maar tijdelijk zijn, om diverse redenen niet wenselijk. Na veel wikken en wegen heb ik besloten dan toch maar een nieuw plekje voor Elvis te zoeken. Het ging me wel aan mijn hart, ik heb het vermoeden dat Elvis al heel wat rondgezworven heeft en hij vertrouwd mensen ook niet zo heel erg. En ik had hem eigenlijk beloofd dat ik hem nooit weg zou sturen en hij altijd een plekje bij me zou hebben. Oef!

Maar dit was voor niemand leuk. Niet voor Elvis, niet voor de kippen en ook niet voor mij. Ik moest hem wegjagen als hij weer achter Goldie aan zat of Betty probeerde te bespringen en dat was ook zo zielig. Dus heb ik vorige week de knoop doorgehakt en een oproep op Facebook geplaatst om een nieuw, fijn thuis voor Elvis te vinden. Die heb ik gevonden met hulp van Lucienne die mijn pagina volgt. Ze wist een heel mooi plekje bij bekenden in Zoeterwoude. Dat plekje bleek een schot in de roos! Ik heb eigenaar Menno gebeld en ja hoor, Elvis was welkom. Hij zou maar liefst een vierkante kilometer de ruimte hebben, twee vrouwtjes muskus eenden die nu geen mannetje hadden, elke dag eten krijgen en ook een overdekt plekje als hij dat zou willen. Aan bescherming tegen vossen was ook nog gedacht. Het klonk fantastisch!

Ik zou Elvis dinsdag wegbrengen, maar een nare verkoudheid en files door de stakende boeren wierpen roet in het eten. Dan maar zondagochtend. Ik kreeg hem bijna niet te pakken, het was alsof hij meteen doorhad wat ik met hem van plan was. Twee pogingen om hem vast te pakken resulteerde in een wegvliegende Elvis. Ik liet het maar even los, er was nog maar één kans om hem die dag te pakken te krijgen. Als hij het kippenhok in zou gaan zou ik het deurtje dicht kunnen doen en dan had ik hem. Klein kansje.. Maar ja hoor, even later keek ik uit het raam en zag ik hem in de kippenren zitten. Ik rende naar buiten om snel het deurtje dicht te doen. Yes! Hebben die eend! Hella’s katten reismand was groot genoeg voor deze forse woerd en ik kreeg hem er redelijk makkelijk in. Op naar Zoeterwoude! Arme Elvis.. toch hield hij zich best heel koest in dat reismandje onderweg.

Eenmaal aangekomen liet Menno me zijn paradijsje zien. Wat een fantastische plek! Elvis heeft echt het lek boven water daar. Alle ruimte, goed afgeschermd tegen vossen en een keur aan gevederde vriendjes in allerlei soorten en maten. Van een broedend paar zwarte zwanen tot.. jawel, twee vrouwtjes muskus eenden die nog manloos waren. We hebben Elvis uit zijn reismand bevrijd en hij waggelde meteen op een van de vrouwtjes af. Alsof hij er al jaren thuis was. Meteen in zijn element, druk kwispelend met zijn staart.. Oh wat een mooi gezicht! Menno vertelde honderduit over al zijn eenden en ganzen en ik hoorde dat hij heel goed voor zijn dieren zorgt. Ik kon Elvis echt met een gerust hart achterlaten, wetende dat hij hier tot het einde van zijn dagen een heerlijk thuis heeft. Wat een opluchting!

 

Weer thuis aangekomen stuurde Menno me nog een filmpje van Elvis, met de woorden: ‘We gaan Elvis een mooi leven bezorgen!’  De kippen waren nu al een stuk relaxter ook. Toch mis ik hem wel.. Maar ik weet dat hij het goed heeft en dat is een geruststelling. Eind goed al goed. Dankjewel Lucienne en Menno!  <3