Hoe komen we beter uit deze perfecte storm

Er zijn zulke enorme misstanden gaande, dat ik heen en weer geslingerd word tussen twee ‘mindsets’. Een deel van mij voelt het als mijn plicht om me goed te informeren over deze misstanden en andere mensen te informeren die zich er nog niet bewust van zijn. Maar dat levert me veel frustratie op. En ik wordt er ook gewoon pislink van. Een ander deel van me voelt dat het niet goed is me in dat negativisme mee te laten zuigen en dat ik mijn aandacht beter kan spenderen aan het vinden van innerlijke rust en op de positieve ontwikkelingen die ook gaande zijn. Hoe vind je de balans tussen die twee?

Want eigenlijk is het geen zwart wit verhaal. Wanneer je maar één van deze twee kiest negeer je een belangrijke deel van het verhaal met mogelijk grote consequenties. Als onze voorouders niet waren opgestaan tegen diverse vormen van onrecht, hoe had de wereld er dan uitgezien? We hebben een verantwoordelijkheid naar onszelf en anderen om misstanden aan de kaak te stellen. Maar als je niet goed voor jezelf zorgt en niet nadenkt over hoe het beter, eerlijker zou moeten, tja.. Je wordt er geen blijer mens van en ik vermoed zelfs dat je er ziek van zou worden. Bovendien komen we geen stap verder als we alleen maar kijken naar wat er mis is zonder een beeld te vormen van hoe het dan wél goed zou zijn.

De juiste weg voor mij (ik kan alleen voor mezelf spreken) is me niet af te keren van wat er gaande is in de wereld, maar me wel te richten op de positieve ontwikkelingen die ook gaande zijn. Er wordt zo’n enorme coupe gepleegd op onze wereld, onze rechten als vrije mensen zijn zo in gevaar, dat het onverantwoord is om daar niet tegenop te staan. Maar dat kan natuurlijk op verschillende manieren. Protestacties zijn er een van. Een andere is je een beeld vormen van de wereld zoals je denkt dat die eruit zou moeten zien en die uitdragen. Zonder dat laatste, een beeld van een wereld in harmonie, gaan we er ook nooit komen. Eerst een beeld, een visie, een verhaal, dan een stappenplan hoe er te komen en beginnen met stappen.

In mijn ideale wereld zijn mens en natuur in balans. We nemen niet meer dan we nodig hebben en we dragen een goede zorg voor de aarde. Omdat we die niet in bezit hebben maar het een geschenk is dat we weer door moeten geven. Daar zorg je goed voor, toch? Ik geloof heel sterk in lokale gemeenschappen en systemen. Misschien wel het grootste probleem van deze tijd is dat de mensen die de grootste beslissingen nemen de gevolgen van die beslissingen niet meer kunnen overzien, omdat ze te ver van de mensen afstaan die geraakt worden door de gevolgen. Er zijn echt wel zaken die we globaal kunnen organiseren, maar lang niet alles. Lokalisatie is de enige weg naar een eerlijke en gezonde samenleving en een florerende planeet.

Ik volg al enige tijd een aantal wijze, krachtige en inspirerende mensen die deze visie met me delen. Onder hen zijn Helena Nordberg-Hodge, Vandana Shiva en Charles Eisenstein. Onlangs woonde ik een webinar bij van Helena die me opnieuw zo ontzettend inspireerde, je kunt hem hier bekijken. Volgens Helena moeten we ons minder op de waarden richten maar meer op de structuren, dat is waar het fout gaat. Mensen, ook CEO’s van multinationals, willen echt wel het goede doen maar ze zitten vast in structuren die niet werken. Helena organiseert op zondag 21 juni ‘WORLD LOCALIZATION DAY’, een wereld veranderend programma van inspirerende talks, interviews, films humor en muziek. Tot mijn grote vreugde doen heel veel van mijn helden mee!

Wat is lokalisatie?

Lokalisatie gaat over het ondersteunen van lokale winkels, lokale boerderijen en boerenmarkten, lokale bedrijven. Het gaat erom geld binnen de gemeenschap te houden. Het gaat om investeren in de plaats waar je woont – financieel, emotioneel en praktisch. Het gaat erom te bouwen op de bronnen van het gebied, zowel menselijk als natuurlijk, en te leven binnen ecologische grenzen. En het gaat over het aandringen op beleidswijziging: een verschuiving van belastingen, subsidies en regelgeving die momenteel de voorkeur geven aan een klein aantal multinationals, naar de ondersteuning van een brede diversiteit aan bedrijven en industrieën.

Dit is wat we nodig hebben. Het begint met je informeren. Doe je met me mee?

 

Het is duidelijk dat er geen ‘terug naar normaal’ is.

Dus wat komt er dan hierna?

 

Er ontstaat een nieuw menselijk verhaal gebaseerd op
de principes van verbinding en diversiteit.

 

Het heet:

 

Lokalisatie